Drie keer is scheepsrecht

Dinsdag 8-2-11
’s Morgens gaan we met een makelaar, even verder op in een vallei naar een stuk land van 17 hectare kijken. Niet voordat Johan zijn haren nog even laat knippen in de Richmond Mall. Ze willen kijken of er iets te verbeteren aan het land, het eventueel opknappen en weer verkopen. Het is aardig steil land met veel bomen voor de houtproductie er op en wat grasland. Terug besluiten Johan en ik om toch maar Mount Arthur te beklimmen. Het is 12:00 uur als we van huis rijden, we zetten Cisca af bij de tandarts, die vandaag haar kroon krijgt. We zien Arthur in volle glorie in de zon zijn top verwarmen. Dat ziet er gunstig uit, al weet je het nooit met bergen. Binnen de kortste keren zitten ze in de wolken. De laatste 11 km is gravelweg en gaat al gestaag omhoog. Mooie vallei en veel bomen. Bij het carpark aangekomen om 13:00 uur, beginnen we te wandelen we zitten op ruim 950 meter. Het eerste uur gaat geleidelijk omhoog. We lopen in het bos en komen op een heuvelrug. Hier is de begroeiing lager en kunnen we af en toe een glimp van de bergen zien. Na 50 min zijn we bij de hut op 1300 m hoogte. Even wat drinken, de lunch hebben we al in de auto gehad. Er zijn twee stelletjes. Een jongen komt uit Turkije en een meisje uit België. Ze willen ook de berg beklimmen en daar ergens hun tent op zetten. Ons advies is omdat niet te doen. Er is geen beschutting en je tent waait weg. Het leek ook dat ze niet de uitrusting van een bergexpeditie bij zich hadden. Om 14:00 uur volgt onze tweede etappe. Nu lopen we over grasland en over een heuvelrug. Aan ene kant zien we de Tasman baai en aan de andere kant de bergen, met lager bossen in de valleien. Er volgt een steile klim en daarna vrij vlak weer langs een heuvel. Na een goeie 40 minuten wordt de ondergrond meer stenen en gruis. Het is af en toe echt klauteren. Op een zadel loopt het pad langs de berg en de laatste deel gaat steil omhoog. Tot hier zijn Johan en ik gekomen in 2006. Toen de berg onder de sneeuw lag en het niet verantwoord was om met gympies verder te gaan zonder ongelukken. Nu is alles sneeuwvrij en elke stap is omhoog. Om 15:15 uur zijn we boven. Om precies te zijn op 1710 m hoogte. Er staat een filmploeg te filmen en te interviewen. Het lijken mij Amerikanen. We hebben een enorm uitzicht. Ander shirt aan trekken want de shirts die we aanhebben, zijn kletsnat van het zweet en het is fris hier boven. Na wat drinken en nootjes voor de nodige energie gaan we weer dalen. Komen nog iemand tegen die naar boven aan het rennen is en ons later op de terugweg weer inhaalt. Iets anders dan het puistje van onze Bos en Duincross op de Fazantenlaan. Het dalen gaat prima, alleen lastig voor je knieën van het vele remmen. Bij de hut weer even wat drinken en eten. Om 18:00 uur zijn we bij de auto. Vijf uur wandelen en klimmen, maakt dorstig en na een uurtje rijden, zitten we thuis met de benen omhoog te genieten van een heerlijk biertje. Als we naar buiten kijken zien we Arthur weer in de wolken. We waren dus net op tijd. Met een voldaan gevoel, want na drie pogingen is het toch gelukt om Arthur te beklimmen. Met nog de opmerking dat ik de berg in 1998 ook al eens heb bedwongen.