Weekend

Zaterdag 22-1-11.

Josh is om 2 uur terug. Heeft maar een possum geschoten. Hij wil slapen maar dat gaat niet echt omdat zijn dag en nachtritme andersom zijn. Ik slaap tot 3 uur en dommel dan steeds een beetje in. Komt dat misschien dat er veel ratten hier rondneuzen. Grant had er een gezien in een gat en gewoon “hello” gezegd. Om zes uur gaat Grant zijn alarm van zijn horloge. Dat is toch geen schooltijd zegt Josh klaar wakker. We staan allemaal op. Ik ga naar buiten, loop een 50 meter naar beneden en buk bij de kreek en gooi wat heerlijk fris water, zeg maar koud, over mijn armen en gezicht. Van hetzelfde stroompje neem ik water mee voor de koffie. Broodje eten en een kopje koffie, wat wil een mens nog meer. We wensen Grant succes, en lopen om even voor 7 met Josh de ander kant op. We nemen de korte route dit houdt in dat we verschillende stroompje over moeten steken. (zie foto) De schoenen blijven aan. Zo worden ze meteen weer wat van prut verlost. Het is echt prachtig hier. Snel stromend water, rotsen, bomen, varens en mossen. Josh vraagt of wij nog naar de chroom mijn willen lopen. Dat willen we wel. Een goeie 20 minuten weer omhoog en weinig te zien eigenlijk. Zo dat weten we ook weer. Om 10 uur zijn we bij Josh zijn auto. Het zonnetje schijnt. Lekker gelopen en veel gezien deze dagen. Het blijft ook leuk verschillende mensen te ontmoeten. Josh brengt ons naar Richmond naar Faraday Rise. Zelf woont hij in Stoke dat tussen Richmond en Nelson in ligt. Thuis gekomen lopen we naar de tuin. Cisca is verbaasd dat we er al zijn. Bespaart haar weer een reisje. Na drie dagen lopen is het goed douchen en het kouwe biertje smaakt buiten op het terras extra lekker. De benen zijn vermoeid maar voldaan. ’s Middags is het toch weer tijd om een duik in zee te nemen. Het water staat erg hoog. Na de heerlijke maaltijd: sperziebonen, gehaktbal en appelmoes (favoriete eten Johan) en nog wat na zitten, kruipen we er heerlijk in.

Zondag 23-1-11

Goed en lekker geslapen. Alleen het hoofd heeft pijn. Niet van het ene biertje gisteravond. Waarschijnlijk toch iets te lang in de zon gezeten gisteren. Het koppie was aardig rood geworden en vocht te kort waren daar debet aan. Na de kerk is er een gezamenlijke lunch op Rabbit Island. Johan en ik willen eigenlijk voetballen. Om te laten zien dat we vice wereldkampioen zijn, maar de Kiwi’s hebben tijdens dat toernooi niet verloren. Er zijn te veel spelers en de bal wordt door ons afgekeurd. Het is fris en er is veel bewolking. Het scheelt zeker een jas met gisteren. Toch nemen we maar een duik in zee. Het water staat weer zo hoog. Na twee uurtjes hebben we het gezien en gaan naar huis. ’s Middag lopen we een rondje door Richmond. Leuke paadjes tussen de huizen door en met verscheidene parkjes. Het is lichtjes begonnen met regen. Er staat nagenoeg geen wind. Na het eten zitten we lekker uitgezakt. Cisca maakt een puzzel en vraagt iets over een vlooiencircus. Ik noem meteen het Cocktail Trio. Maar hoe gingen hun liedjes ook alweer? Meneer Google helpt: Tsjongejongejonge, wat een sprongen, Tsjongejongejonge, wat een show, Tsjongejongejonge, wat een sprongen. Hoger sprong nog nooit een vlo. Toen ik de computer aanzetten zag ik dat Marijke op Skype was, zo hebben we lekker even gekletst, al was de verbinding niet zo goed. Marijke zou net gaan fietsen en Cees en consorten zaten aan een zondagavond wijntje. Tot morgen!