Ben Nevis

Dinsdag 25-1-11. Vandaag rijden Johan en ik om half negen weg, richting Wakefield een plaatsje ten zuiden van Richmond. We willen vandaag de berg Ben Nevis beklimmen. Diegenen onder jullie, die wat van Schotland weten, weten dat daar de hoogste berg van GB ook dezelfde naam heeft. De onze is dus vernoemd. De lucht is overwegend blauw. Geen wolkje aan de lucht. Het zal warm worden. De GPS stuurt ons 30 km verder op. De laatste 15 km is gravel. We laten een flinke stofwolk achter ons. Een bord aan de weg. Dat we niet verder mogen vanwege instortgevaar en dat het privéterrein is tenzij we op de paden blijven. Dat hadden we niet ingecalculeerd. Een klein uurtje langer lopen vandaag boven op de drie uur om op de top te komen. Het is wel een mooie route om te lopen. We volgen hoog boven de Wairou River onze weg. Het water is kristalhelder blauw. We moeten op eind bij een carpark komen, maar het blijkt een parkeerplaats van werkauto’s. Toch vinden we een pad, daar staat op Wairou, toch beginnen we er aan. Het is gestaag klimmen in het bos. Af en toe volgen we een stukje weg. Na goed twee uur klimmen komen we op een weg en ook vrij open. We kijken de vallei in en kijken hoe Mount Arthur zijn top laat zien. Tijd om te lunchen en onze shirtjes te drogen, die door weekt zijn van het zweet. We bekijken de kaart nog eens goed en de GPS en komen tot de conclusie dat we een verkeerd pad hebben gekozen. Er waren ook te geen bordjes met aanwijzingen en de paden die we volgden waren meer mountbikepaden. Oké, niet getreurd we hebben wandeling gemaakt en omdat we al ruim een uur hadden gelopen voordat we aan de track begonnen, had terugkeren niet veel zin. We besluiten om terug te gaan. Het is even over 13:00 uur en als we mazzel hebben zijn we om 16:30 bij de auto en dan nog 40 minuten rijden om thuis te zijn. Bij het dalen komen we op de weg en besluiten om deze naar beneden te volgen. Dat is sneller en makkelijker. Komt er na een klein uur, nadat we water uit een stroompje onze waterflessen hadden gevuld, een auto ons achterop. De chauffeur stopt en draait het raampje open. Hij vroeg wat we aan het doen waren. We zijn aan het wandelen zei Johan. De man van ongeveer 35 jaar zegt dat het niet toegestaan was om hier te lopen dit is privéterrein. Hij zie ook dat we geluk hadden dat we hem tegenkwamen. Want er waren collega’s van hem die een stuk onvriendelijker hadden gereageerd. We mochten met hem meerijden naar de parkeerplaats. Het terrein is van Amerikanen en Canadezen en ze hebben 50 man werken. Bedankt nu nog een uurtje naar de auto. Het is even voor 15:00 uur. Op de terugweg zien we de afslag met klein paaltje met Ben Nevis er op die we gemist hebben en thuis gekomen verteld Johan aan Cisca, dat ik weer iets had gedaan wat verboden was. Het zweet en de moeie benen en voeten waren aan een goede duik toe. Het water is heerlijk en we knappen er beiden van op. ’s Avonds gaan we naar zoon Biem en schoondochter Avril op bezoek. 6 maanden oude kleinkind Pieter is nog net op en de 2 jarige Helena vind alles interessant. Vooral mijn telefoon waar ik een filmpje mee maak. Biem heeft ook een snelle internet verbinding dus kan ik voor Johan Ferre Gringard met Ring ring I’ve got to sing downloaden. Thuis nog een biertje op de veranda, het is tenslotte vakantie en morgen als het weer het toelaat gaan we nog een keer voor Ben Nevis.