Ben Nevis vervolg
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
26 Januari 2011 | Nieuw Zeeland, Richmond
Woensdag 26-1-11. Het is vroeg, de wekker gaat om zes uur. Even over 7 zijn we op weg bepakt en bezakt. Nu nemen we wel de goede afrit. Maar daarna is het weer behelpen. Hé, verdacht weer een paaltje met “track” er op. De gravelweg wordt slechter en we moeten ook een paar stroompjes voorbij. In een stuk bos waar het licht wordt verhinderd binnen te komen, is de weg zo stijl en slecht dat Johan stopt. Er kan hier niet gekeerd worden. Langzaam achteruit langs de hobbels proberen te rijden. Ik ben uitgestapt en geef aanwijzingen. Gelukkig na een goeie 150 meter kan de auto gekeerd en geparkeerd. Even verder staat een bordje track. Om even over achten gaan we van start. De weg die net te stijl was voor de auto, wordt door ons lopend gedaan. Niet inlopen maar meteen volle bak. Even verder begint de track opnieuw. Het eerste stuk is stijl met los boomschors. Als dat de hele klim wordt dan zal het zwaar worden. Gelukkig na een 10 minuten klimmen wordt het minder stijl maar het blijft klimmen met soms een stukje vlak onder de bomen. Als we meer op een open stuk komen, is het uitzicht over de vallei en de bergen al geweldig. Weer bos en dan na een uur een veldje met wat grassoorten. Een omgevallen boom wordt ons koffiestop. Het blijft gestaag klimmen en we passeren een bergrug met aan beide kanten steile bergwanden. Geen misstappen meer maken. We komen in meer struikgewas, zou Toon Hermans hebben gezegd. Ben Nevis zien we voor onze neus verschijnen. De rugzakken worden afgedaan en neergelegd. Met camera en Nordic Walk stokken gaan we bij Ben op visite. Het laatste stuk is niet echt meer een pad. We vinden onze weg en even voor 10:30 uur zijn we boven. Prachtige vergezichten helemaal rondom. We kijken zelfs helemaal naar de westkust en dat is een flard end hier vandaan. Ik maak een filmpje van de omgeving en uiteraard foto’s. Als we terug keren bij de rugzakken is het lunchtijd. Het dalen gaat beter als stijgen, al is het slecht voor je knieën van het vele remmen. Bij onze eerste koffiestop doen we weer een bakkie. Wat we vanochtend in een uur omhoog liepen lopen we nu in 40 minuten naar beneden. Even over 14:00 uur zijn we dus weer bij de auto. Voorzichtig naar beneden, je wil toch niet de mooie dag in mineur doen eindigen. Het is goed rusten na zo’n dag en nog lekkerder om alle vermoeidheid en zweet even door het zeewater te laten verdwijnen. Morgen gaan we richting Christchurch naar zoon Ben en vrouw Ruth en een heel regiment kinderen.