IJspret 29-1-14
Blijf op de hoogte en volg Cees
29 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Fox Glacier
Het is woensdag en het regent. Eerst zelf maar eens nat worden d.m.v. een warme douche. Ontbijt en even skypen met Marijke. Ik heb met Filip afgesproken, dus om 10 uur ben ik op de plaats van bestemming. Onze Zweed staat er en wil met me mee. Na de auto zijn dorst heeft geleest, gaan we richting zuiden. De regen valt mee. Het is hier vrij vlak, meer landinwaarts zien we de heuvels, de voorbodes van de Zuidelijke Alpen. Na een koffiestop gaan we eerst richting de kust bij Okarito. Op het strand tijd voor de lunch. Lang blijven we hier niet want we zijn voer voor de zandmuggen (sandfly). Een prachtige slingerweg door regenwoud, leidt naar Franz Josef Glacier. Eerst maar naar de gletsjer. De bewolking is te grijpen en de druppels vallen. Maar wat een verandering. In 2002 konden we nog bij de ijsmassa komen. Nu staan we een paar honderd meter er van af. Er ligt ook veel stof en puin op het ijs. Toch het blijft indrukwekkend en je voelt je nietig bij deze reuze bergen met eeuwige sneeuw. Op een rots maken we foto’s met ons en Franz Josef. Daar zitten ook 2 meiden een Duitse en Nederlandse. Een van hen maakt een foto van ons beiden. Even kan Filip bijkletsen, Waar moet je zeker naar toe als je in Australië bent en dat soort conversaties. Een klein stukje verder legt Fox Glacier, daar rijden we ook naar toe. Deze is ook weer een stuk teruggetrokken. We hebben een beter zicht op de klompijs. In het plaatsje nemen we afscheid. Filip wil morgen naar Wanaka en ik besluit om 2 nachten te blijven. Het is al 19:00 uur geweest. Etenstijd! Het wordt vandaag geïmproviseerde macaroni. Het is nog niet donker en besluit om met de auto richting strand te gaan. Eerst en goeie 8 km rechtuit en daarna een 12 km lange slingerweg van gravel door het bos naar het strand. Hou links Cees, prent ik mezelf in. Op het eind van de weg staan zelfs een paar huisjes en schapen doen je beseffen dat hier ook wordt geboerd. Even verderop is de parkeerplaats en een plaats waar je mag kamperen. Er staan aardig wat auto’s en tentjes. Het type vrijbuiters, hippies en "suunigerts" vind je hier. Ik loop richting strand en draai me om en verschiet me een hoedje: wat een schitterend gezicht, de bergen laten zich boven de lage wolken bewonderen en de avondzon doet een gloeit over de sneeuw schijnen of de slagroom vandaag oranje is. Ik weet het zeker God bestaat in zijn eigen land! In het donker rij ik terug over de kronkelweg en in mijn kamer besef ik wat mijn moeder vaak zei: "het is een dag met een gouden randje!"
-
29 Januari 2014 - 19:07
Corrie:
hoi Cees,
Het is iedere keer weer een aardige verrassing als ik je mails voorbij zie komen en ik lees met veel plezier je belevenissen. Ben af en toe 'stinkend jaloers' :-) op al de heerlijke avonturen die je beleefd. Wens je nog veel dagen met gouden randjes in 'Gods own country'. -
29 Januari 2014 - 19:08
Corrie:
oeioei, zag op het moment dat de mail wegflitste nog een knol van een taalfout voorbij gieren. Beleefd sorry. -
30 Januari 2014 - 07:56
Roos:
Prachtig Cees! Lees je verhalen met veel plezier. Geniet er nog van en ik hoop dat je nog veel van deze dagen meemaakt! X Roos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
