Texels schaap 5-2-14

Het is even voor 7 en ben wakker en kijk naar buiten. De eerste zonnestralen komen laten zich zien. Toch maar op, om foto’s te maken van het meer en zijn wakker worden. Alles in de auto en daar rij ik weer. Eerst een alternatieve route en kom op een gegeven moment weer op de weg naar Nelson. Tussen de dichtbegroeide heuvels stop ik bij Lyell. Een picknick en camingground. Rondom 1850 waren hier pioniers aanwezig. Er was een heel dorp, want er werd goud gevonden. Hier was ook het eerste politiebureau van NZ. Vanwege het goud, dat de mensen nog al inhalig maakten en niet van mijn en dijn wilden weten. Nu is er niets meer van het dorpje over. De natuur heeft het weer overgenomen. Het enige wat nog aan menselijke aanwezigheid herinnert is het kerkhof midden in de natuur. De auto maakt zijn laatste kilometers met mij. Sla nog af naar Lake Rotorua. Daar komen de zandmuggen weer. Loop hier nog een rondje bij het meer. Het blijft indrukwekkend de natuur. Er wonen hier ook nog wat mensen. En bij een van de huizen, zie ik op een landje Texelse rammen staan. De boer komt net zijn beesten verweiden. Ik vraag of het “Texel sheep" zijn. De kiwi mompelt wat en ik hoor min of meer yea en dat ze gemengd zijn met andere rassen. Ik zeg dat ik van dat eiland kom, Texel genaamd. Het laat de man koud nog warm. Hij denkt misschien weer zo’n gekke toerist. Als ik weg loop zegt hij: “Thank you for sharing.” In de Richmond nog even naar de fotowinkel om een canvasfoto te bestellen van de familiefoto van Johan en Cisca, lijkt me wel een toepasselijk cadeau voor het dulden van mijn persoontje. Terug op het vertrouwde plekkie. Geen een keer rechts gereden met de auto. Alleen zaten de ruitenwissers en de richtingaanwijzers precies andersom en daar ben ik weleens de fout ingegaan. Zelfs dat mijn Zweedse bijrijder, Filip zei: ït’s not raining! Cees” Vannacht weer in een fatsoenlijk bed en je raadt het: pasta voor avondeten. Laat ik dat nu de laatste tijd meer gegeten hebben maar dat mag de pret, van weer bij Johan en Cisca thuis komen, niet drukken